Είναι ένα χρόνιο νόσημα της τριχοσμηγματογόνου μονάδας που χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση στον κορμό και στο πρόσωπο ενός πολύμορφου εξανθήματος που συνδυάζεται με έντονη λιπαρότητα του δέρματος. Προκαλείται από υπερδραστηριότητα του σμηγματογόνου αδένα και απόφραξη του πόρου του. Η λιπαρότητα του δέρματος είναι σήμα κατατεθέν στην ακμή.
Ο σμηγματογόνος αδένας παράγει σμήγμα που είναι ένα μίγμα λιπιδίων, τα οποία μετά από επίδραση μικροοργανισμών μπορούν να μετατραπούν σε ερεθιστικά ελεύθερα λιπαρά οξέα που προκαλούν τις βλάβες της ακμής. Όσο σοβαρότερη είναι η μορφή της ακμής τόσο μεγαλύτερη είναι και η παραγωγή σμήγματος.
Η ακμή δεν είναι μια λοιμώδης νόσος και δεν μεταδίδεται από το ένα άτομο στο άλλο. Όμως τόσο η επιφάνεια του δέρματος όσο και ο τριχοσμηγματογόνος πόρος εποικίζονται από σημαντικούς μικροοργανισμούς, όπως είναι το προπιονικό βακτηρίδιο της ακμής, ο επιδερμιδικός σταφυλόκοκκος και το ωοειδές πιτυρόσπορο από τους οποίους το επικρατέστερο είναι το πρώτο. Έτσι διάφορες θεραπείες που ελαττώνουν τους μικροοργανισμούς βελτιώνουν την κλινική εικόνα. Η δραστηριότητα των σμηγματογόνων αδένων βρίσκεται υπό τον έλεγχο ανδρογόνων και ιδιαίτερα συσχετίζεται με τα επίπεδα της ελεύθερης τεστοστερόνης.
Χαρακτηριστικά σημεία της ακμής είναι η έντονη λιπαρότητα του δέρματος, οι φαγέσωροι, τα κέγχρια, οι ερυθρού χρώματος βλατίδες και φλύκταινες, τα οζίδια, οι κύστεις, οι ουλές, τα χηλοειδή και η μεταφλεγμονώδης υπερμελάγχρωση.
Παράγοντες που επηρεάζουν την ακμή είναι:
Α. Τοπική θεραπεία
Β. Συστηματική θεραπεία