ΣΠΙΛΟΙ - ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΦΑΙΡΕΣΗ

Οι σπίλοι (ελιές) αποτελούν την κλινική εκδήλωση καλοήθους πολλαπλασιασμού κυτταρικών στοιχείων που βρίσκονται φυσιολογικά στο δέρμα. Είναι εξαιρετικά συχνοί και μερικοί παρουσιάζονται από τη γέννηση, ενώ άλλοι αναπτύσσονται τις πρώτες δεκαετίες της ζωής.

Μελανοκυτταρικοί σπίλοι (Melanocytic Nevi)

Είναι πάρα πολύ συχνοί και ονομάζονται και ελιές. Οφείλονται σε καλοήθη πολλαπλασιασμό των μελανινοκυττάρων και μερικοί σπίλοι εμφανίζονται με τη γέννηση (συγγενείς) και είναι μόνιμοι. Οι περισσότεροι όμως αναπτύσσονται βαθμιαία στη διάρκεια της παιδικής ηλικίας με επιτάχυνση της ανάπτυξης στην ενηλικίωση και ιδιαίτερα στο πρώτο ήμισυ της ενήλικης ζωής, ενώ τείνουν να μην παρουσιάζονται καινούργιοι σπίλοι μετά τα 40 χρόνια.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι δυο μύθοι σχετικά με τους σπίλους δεν ισχύουν:
Η αποτρίχωση στους μικτούς σπίλους δεν είναι επικίνδυνη και

Η χειρουργική αφαίρεση ενός καλοήθους σπίλου δεν προκαλεί κακοήθη εξαλλαγή.
Ο μύθος σχετικά με το ότι η αφαίρεση ενός σπίλου είναι επικίνδυνη, πιθανόν προήλθε από την αφαίρεση κακοήθους μελανώματος που προφανώς είχε διαγνωστεί κατά λάθος σαν σπίλος και το οποίο έδωσε στη συνέχεια μεταστάσεις.
Αν και στατιστικά τα περισσότερα κακοήθη μελανώματα εμφανίζονται σε φυσιολογικό δέρμα, υπάρχει ένα σαφώς αυξημένο ρίσκο να αναπτυχθεί κακόηθες μελάνωμα σε έδαφος προϋπάρχοντος σπίλου. Είναι σαφές ότι όποιοι έχουν πολλαπλούς και κλινικά άτυπους σπίλους θα πρέπει να παρακολουθούνται από το δερματολόγο, τουλάχιστον μια φορά το έτος.
Η μελανοκυτταρικοί σπίλοι (ελιές) που θα αναπτύξουν άτυπα χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να σημαίνουν ύποπτη και πιθανόν προκαρκινική εξέλιξη, θα πρέπει να αφαιρούνται χειρουργικά εγκαίρως. Επίσης, υπάρχει σαφώς αυξημένος κίνδυνος ανάπτυξης κακοήθους μελανώματος σε έδαφος συγγενών γιγαντιαίων έντριχων μελαχρωματικών σπίλων και συνεπώς αυτοί θα πρέπει σταδιακά να αφαιρούνται σταδιακά.